تا 13 آبان یک روز بیشتر باقی نمانده و اهمیت رسیدن به یک استراتژِی حساب شده و واحد برای جنبش سبز بر همگان مشخص است . مهمترین مساله در رسیدن به این استراتژی ، بررسی تمامی شرایط و پارامترهای دخیل در پیشبرد اهداف مشترک جنبش، بدون هرگونه هیجان و جوزدگی می باشد .
لذا برآن شدم تا در این پست این مهم را به بحث بگذارم .
امیدوارم کلیه کاربران که در این مورد نظری دارند، با احترام به نظرات دیگران و به دور از فضای هیجانی ، به کامل شدن این بحث و رسیدن به یک استراتژی حساب شده کمک کنند .
آنچه که مسلم است همه دردهای تقریبا مشترکی داریم که می خواهیم با صدای هرچه بلندتر فریاد بزنیم ، فریادهایی که به دور از هرگونه غلو پایه های دیکتاتوری آقایون رو به لرزه انداخته است ، اما بدانیم آنچه که بیش از فریاد چهارستون این رژیم فاسد را به لرزه می اندازد ، کثرت جمعیتی می باشد که در این حرکت شرکت خواهند کرد ،مانند اتفاقی که 25 خرداد و روز قدس افتاد .
اما نکته ای که 13آبان را با روز قدس متفاوت می کند ، عدم تعطیلی این روز می باشد و با وجود تعطیل نبودن ادارات و مدارس و سایر مشاغل، انتظار حضور میلیونی در ساعات اولیه حرکت، انتظاری دور از واقع می باشد . لذا با هر ترفندی این حرکت باید از ساعات اولیه آن یعنی حدود 10 صبح به بعدازظهر کشیده شود که لازمه آن عدم وجود خشونت و درگیری است ، موردی که مطمئن باشید نیروهای سرکوبگر به خوبی در مورد آن آموزش دیده اند و حتی اگر بهانه ای برای این اقدام پیدا نکنند قطعا سعی در تولید آن خواهند کرد .
در چنین شرایطی یک راهپیمایی سراسر سکوت که هرلحظه بر تعداد جمعیت آن افزوده می شود کابوس نیروهای سرکوبگر خواهد بود . هرچند سکوت مطلق نیز تضمینی صددرصدی برای پیشگیری از سرکوب نمی باشد اما قطعا به خصوص به دلیل حضور خبرنگاران خارجی سرکوب راهپیمایی سکوت ، ضربه مهلک دیگری بر اعتبار نداشته داخلی و بین المللی رژیم خواهد زد .
وعده ما ، 13 آبان 1388
۱۳۸۸ آبان ۱۲, سه‌شنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)